(ا) الا یا ایها الاول به نامت ابتدا کردم
____________________
(ب) برای عاشقی کردن به نامت اقتدا کردم
____________________
(پ) پشیمانم پریشانم که بر خالق جفا کردم
____________________
(ت) توکل بر شما کردم به سویت التجا کردم
____________________
(ث) ثنا کردم دعا کردم صفا کردم
____________________
(ج) جوانی را خطا کردم ز مهرت امتناع کردم
____________________
(چ) چرایش را نمیدانم ببخشا که خطا کردم
____________________
(ح) حصارم شد گناهانی که آنجا در خفا کردم
____________________
(خ) خداوندا تو میدانی سر غفلت چه ها کردم
____________________
(د) دلم پر مهر تو اما چه بی پروا گناه کردم
____________________
(ذ) ذلالم داده ای اکنون که بر تو اقتدا کردم
____________________
(ر) رهت گم کرده بودم من که گفتم اشتباه کردم
____________________
(ز) زبانم قاصر از مدح و کمی با حق صفا کردم
____________________
(س) سرم شوریده میخواهی سرم از تن جدا کردم
____________________
(ش) شدی شافی برای دل تقاضای شفا کردم
____________________
(ص) صدا کردی که ادعونی خدایا من صدا کردم
____________________
(ض) ضعیف و ناتوانم من به درگاهت ندا کردم
____________________
(ط) طلسم از دل شکستم من که جادو بی بها کردم
____________________
(ظ) ظلمت نفس اماره که شکوه بر صبا کردم
____________________
(ع) علیمی عالمی بر من ببخشا که خطا کردم
____________________
(غ) غمی غمگین به دل دارم که نجوا با خدا کردم
____________________
(ف) فقیرم بر سر کویت غنی را من صدا کردم
____________________
(ق) قلم را من به قرآن کریمت مقتدا کردم
____________________
(ک) کتابت ساقی دلها قرائت والضحی کردم
____________________
(گ) گرَم از درگهت رانی نمی رنجم خطا کردم
____________________
(ل) لبم خاموش و دل را با تکاثر آشنا کردم
____________________
(م) مرا سوی خود آوردی از این رو من صفا کردم
____________________
(ن) نرانی از درگهت یا رب که الله را صدا کردم
____________________
(و) ولی را من تو می دانم، تو را هم مقتدا کردم
____________________
(ه) همین شعرم به درگاهت قبول افتد دلم را مبتلا کردم
____________________
(ی) یکی عبد گنهکارم اگر عفوم کنی یارب غزل را انتها کردم
جانا بجز از عشق تو دیگر هوَسم نیست
سوگند خورَم من ، که بجای تو کَسم نیست
امروز منم عاشق بی مونس و بی یار
فریاد همی خواهم و فریاد رسَم نیست
در عشق نمی دانم درمانِ دلِ خویش
خواهم که کنم صبر ولی دست رسَم نیست
خواهم که به شادی نفسی با تو برآرم
از تنگ دلی جانا ، جای نفسم نیست
♡سنایی♡
استاد شهریار در پی یک شکست عشقی ترم آخر پزشکی دانشگاه را رها میکند و ترک تحصیل مینماید.
یعنی حدود 6 ماه قبل از اخذ مدرک دکتری از دانشگاه به دلیل شکست عشقی انصراف میدهد.
او که به خواستگاری دختری از آشنایان میرود چون وضع مالی مناسبی نداشته و در ابتدا مشهور هم نبوده جواب رد میشنود.
استاد ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺗﺎ 47 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﺠﺮﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻋﺸﻖ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺵ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ...
ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ وی ﺭﻓﺖ، به ﺍﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯽ ﺑﻬﺮﻩ بوﺩ !!!
ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ در ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺳﯿﺰﺩﻩ به ﺩﺭ الهه بانوی شعرش ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﯿﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﻭ بچه ﺑﻪ ﺑﻐﻞ ﺩﯾﺪ ، ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺩ که واقعاً معرکه است :
ادامه مطلب ...
چشم دریایی تو شبتاب هر شعر و غزل
من فدای چشم زیبای تو بودم از ازل
می توانی با لبانت نیمه شب مستم کنی
لعل لبهای شرابت می دهد طعم عسل
با من ای آرام جان، کمتر بکن ناز و ادا
عشوه هایت می کشاند پای دل را در گُسل
آنکه در دام نگاه تو در افتاده منم
از چه می ترسی زمن؟ حیٌ علی خیرالعمل
من فقط محتاج آن لبخند زیبای توأم
لب فروبستی ز من، عشقم! نگاهی لااقل
خود نمی دانی و من آغشته ام با عشق تو
می سپارم بوسه هایت را مگیر از این غزل